Author: Ritstjórn

Undirstöður lýðveldisins verða að vera traustar til að stöðugleiki haldist.

Niðurstaða kosninganna er að þjóðin vill stöðugleika.

Prófkjör sjálfstæðismanna í Kraganum sl. vor fól einnig í sér skilaboð um stöðugleika, þar sem fjórir sitjandi þingmenn voru valdir til áframhaldandi setu í þeim sætum, en ég kjörinn í 5. sætið. Mikill stuðningur við minn málflutning dugði ekki til að fleyta mér inn á Alþingi. Persóna mín skiptir þó engu máli hér. Í stóra samhenginu skiptir öllu að þingmenn ræði af heilindum um áhrifaleysi Íslands innan EES, um skæðadrífu erlendra lagareglna sem Alþingi hvorki breytir né afnemur að eigin frumkvæði, um skort á lýðræðislegu aðhaldi o.fl. Til eru þeir, jafnvel í hópi lögfræðinga, sem ekki vilja að athygli sé beint að þeirri staðreynd að lög Íslendinga eru nú að stórum hluta samin af fulltrúum annarra þjóða og gefin út í nafni yfirþjóðlegra stofnana. Framangreint réttarástand er ósjálfbært, ótryggt, ögrun við lýðræðið og opnar möguleika á misbeitingu valds.

Um þetta er skylt að ræða.

Skilyrðislaust bann verður ekki lagt við því að embættismenn taki þátt í slíkri umræðu, enda hljóta þeir að mega vera trúir samvisku sinni og sannfæringu. Hér sem annars staðar ber að árétta að ásýndin má ekki bera inntakið ofurliði og að kerfið er ekki mikilvægara en fólkið sem það á að þjóna.

Ég bauð fram krafta mína til að leiða upplýsta umræðu um þessi mál á Alþingi og til að vara við því að við framseljum valdið úr landi, enda sýnir sagan að slíkt getur haft neikvæð áhrif á hagsæld Íslands til lengri tíma. Vonandi taka nýkjörnir þingmenn þetta hlutverk að sér. Þar má einna helst binda vonir við þingmenn Sjálfstæðisflokksins, enda var sá flokkur stofnaður m.a. í þeim tilgangi að stuðla að sjálfstæði þjóðarinnar. Brýnt er þó að aðrir víkist ekki undan ábyrgð í þessum efnum. Að því sögðu óska ég öllum þingmönnum góðs gengis, landi og þjóð til heilla.

Höfundur er lýðræðis- og lýðveldissinni.

Hreinræktað vinstra afkvæmi er ekki í burðarliðnum

Úr leiðara Mbl 27. september 2021

En svo kom „hrunið“. Þá töldu langþjáðir vinstrimenn að þeir væru loks komnir í „land tækifæranna“. Tækifærin þau yrði að nýta út í æsar. Blásið var til árása á Alþingishúsið og Seðlabankann og fleiri hús illskunnar og eins á heimili útvalinna í þjóðfélaginu. Ríkisútvarpið tók fullan þátt í þessu nýja réttlæti, og hefur aldrei efast, svo að séð verði. Toppur tilverunnar náðist svo þegar hér var mynduð „fyrsta hreina vinstristjórnin“ sem hækkaði skatta oftar en 100 sinnum á sínum ferli.

Sjálfstæðisflokkurinn hafði aldrei verið fjær því að stjórna landinu en þá. En skemmst er frá því að segja, að engir tveir stjórnarflokkar fengu aðra eins útreið, eftir aðeins eitt kjörtímabil og þessir hreinræktuðu og var reyndar bætt um betur í kosningunum þar á eftir. Samfylkingin hefur ekki borið sitt barr síðan.

Í aðdraganda kosninga nú tilkynnti Samfylkingin að hún myndi ekki ljá máls á því að fara í stjórn með Sjálfstæðisflokki. Það hafði ekki minni áhrif, en ef Guðmundur og Glúmur hefðu gefið sambærilega yfirlýsingu. Samfylkingin hefur aðeins einu sinni orðið stór, eins og vonir stóðu til. Það var vorið 2003 eftir að flokkurinn hafði gefið út baráttuyfirlýsingar með tilvonandi útrásarvíkingum og þaðan af meiri svindlurum um óskráð samstarf þessara velunnara smáfólksins í landinu og flokksins. En hvernig urðu úrslitin nú? Samfylkingin náði, eftir að hafa setið í stjórnarandstöðu um hríð og komist í fylgi niður undir 10% og nú síðast, eftir 4 ár til viðbótar í stjórnarandstöðu, að tapa rúmlega 2,2% til viðbótar. Þó voru hún og Viðreisn ein um að gefa ESB fögur fyrirheit um að draga þjóðina sem fyrst inn í það ólukkulega samband.

Systurflokkarnir tveir sem einokuðu þetta mikla baráttumál fyrir fullveldisskerðingu þjóðarinnar og náðu um 18% fylgi samanlagt! Vissulega sýndu mælingar nokkru fyrir kosningar að nálin væri tekin að halla sér nokkuð til vinstri. En þá greip Gunnar Smári inn í og lýsti áformum þeirra Leníns heitins um betri tíð, bæði í grafhýsi þess síðarnefnda og hér heima. Þau gengu að vísu ekki út á að farga milljarða tugum úr búi yfirboðara Gunnars Smára (og í framhaldi skattgreiðenda) eins og þegar hann var sem stórtækastur síðast. Enda breyttur maður nú á ferð, efldur af fé blásnauðra verkamanna, í gallabuxum og með götóttan trefil, kominn úr einkaþotunni yfir í ryðgaðan strætó sem SVR var hætt að nota. Hann gaf nægilega mikið upp um framtíðina, eins og til að mynda það að dæmdi Hæstiréttur framtíðarinnar gjörðir hans ólögmætar myndi hann ryðja réttinn, eins og núverandi formaður Eflingar reyndi bæði að gera við þingið og dómstólinn sem tók mál hennar fyrir. Það var í sama mund þegar þessi þrumuský Smárans drundu í eyrum almennings sem nálin, sem mældi viðhorf fólksins, tók að færast á vit heilbrigðrar skynsemi á ný.”

Júnas Elíasson prófessor skrifar:

Kosningaúrslitinn bera keim að því baráttan snýst ekki um stefnumál borin fram af flokksmönnum heldur auglýsingastríð milli ráðandi forystusveita. Þetta hefur komið mismunandi út:

Sjálfstæðisflokkurinn fær þokkalega kosningu, en hann náði ekki að hrífa kjósendur með sér og kemst áfram á góðri frammistöðu. Hann er eins og kartafla, allt það besta er að neðanjarðar.

Framsókn sigraði auglýsingastríðið. Svo eru þau með einn góðan mann.

VG er með forsætisráðherra sem tókst að sannfæra þjóðina um ágæti sitt, alla nema eigin flokksmenn. Það besta sem hún gerir er að koma sér út úr þessum flokki með þá hugsandi flokksmenn sem þar eru og komast í annað samstarf. 

Viðreisn er greinilega komin á endapunkt. Evrunuddið dugar ekki lengur.

Píratar töpuðu, en ekki því sem þeir áttu skilið eftir frammistöðuna í samgöngumálum höfuðborgarsvæðisins.

Miðflokkurinn er að skila sér heim. Lífið er erfitt hjá þeim, framsóknarmennskan er í blóðinu, hún erfist. 

Jónas Elíasson, research professor
University of Iceland,  Kyoto University, Kyoto

Þær snúast um stjórnmálaflokka

Engin ríkisstjórn var í framboði þann 25. september 2021, einungis stjórnmálaflokkar.

Atkvæði greidd XB, XD, XV eða öðrum flokkum er ekki stuðningur við ríkisstjórnina eða höfnun á ríkisstjórninni.

Kjósendur höfnuðu hins vegar flokki kommúnista (sósíalista)

Kjósendur höfnuðu kommúnismanum í VG.

Kjósendur höfnuðu vinstri villu og öllu því sem henni fylgir.

Það var enginn að kjósa ríkisstjórn eða forsætisráðherra.

Íslenskir kjósendur kusu hægri flokka sem þeir vilja að myndi nýja ríkisstjórn.

Áfram Ísland!

Heilbrigðisráðherra, Svandís Svavarsdóttir hefur barist með oddi og egg fyrir algjörri ríkisvæðingu heilbrigðiskerfisins.  Hún er er að eigin sögn kommúnisti og hefur verið iðin við kolann við að kynna afrek sín og skoðanir í heilbrigðismálum. Hún hefur lýst yfir frati á starfsemi sjálfstætt starfandi heilbrigðisstétta, einkum sérfræðilækna sem þó er ein af meginstoðum heilbrigðiskerfisins. Alþingi og ríkisstjórn beittu sér fyrir því fyrir því að gjöld fyrir komur til sérfræðilækna hækkuðu mikið á meðan lág gjöld til heilsugæslulækna voru lækkuð enn frekar, þ.e. niðurgreidd meira af hinu opinbera, 10-20 sinnum meira en gjöld sjúklinga til sérfræðilækna. Þetta hefur auðvitað hækkað kostnað þeirra sjúklinga sem þurfa að leita til sjálfstætt starfandi sérfræðinga og þeir eru margir.

Svandís skilur við heilbrigðiskerfið sem rjúkandi rúst. Hún hefur þrjóskast við að semja við sjálfstætt starfandi heilbrigðisstarfsmenn, lækna, sjúkraþjálfara, iðjuþjálfara, talmeinafræðinga og sálfræðinga.

Hún hefur í skjóli fjármálaráðuneytisins sent fjölda bæklunarsjúklinga í rándýrar skurðaðgerðir til Svíþjóðar með fylgdarmönnum og öllum þeim kostnaði og óhagræði sem því fyrir fyrir alla aðila, einungis til þess að þurfa ekki að semja um slíkar aðgerðir við sjálfstætt starfandi lækna á Íslandi. Það samrýmist ekki hugsjónum kommúnismans.

Allir landsmenn þekkja ástandið á Landspítalanum. Allir landsmenn þekkja ástandið í heilbrigðismálum á landsbyggðinni. Staða hjúkrunarheimilanna er hrein martröð.

Kjósendur hafa talað. Þeir hafna kommúnisma í heilbrigðiskerfinu.

VG eiga ekkert erindi í næsti ríkisstjórn.

VG mega aldrei aftur koma nálægt stjórn heilbrigðiskerfisins!

Aldrei aftur!

Varðandi frumvarp menntamálaráðherra sem nú liggur fyrir Alþingi til breytinga á fjölmiðlalögum nr. 38/2011 vegna fyrirhugaðrar innleiðingar í landsrétt á tilskipun 2018/1808/ESB, frá 14. nóvember 2018, sem breytir tilskipun 2010/13/EB um hljóð- og myndmiðlun.

Samkvæmt frumvarpinu er fjölmiðlanefnd gert að fylgjast með áhorfi landsmanna m.a. til að tryggja að a.m.k. 30% af efni sem er í boði hér sé í raun „evrópskt“.  Skýrslur eiga að vera sendar reglulega til eftirlitsstofnunar EFTA, sem á m.a. að meta hvort framboð sé nægilegt af „evrópsku“ efni!  Ef svo er ekki, geta evrópsk yfirvöld gripið til aðgerða gegn viðkomandi streymisfyrirtæki og krafist þess að lokað verði fyrir þjónustu fyrirtækisins á Íslandi.

Þetta frumvarp hringir mörgum viðvörunarbjöllum og nokkuð ljóst að það stenst engan veginn stjórnaskrá Íslands, en Í 73. grein hennar stendur m.a:  „Ritskoðun og aðrar sambærilegar tálmanir á tjáningafrelsi má ALDREI Í LÖG LEIÐA“. 

” Misskilningur um EES-samninginn stendur í vegi fyrir sókninni til fullveldis.”

Friðrik Daníelsson skrifar í Mbl

Samtökin Frjálst land, Heimssýn og Orkan okkar spurðu framboðin til kosninganna um afstöðu þeirra til fullveldis, lýðræðis og sjálfstæðis. Í svörunum við spurningum 2 og 3 (sjá www.frjalstland.is) kom í ljós að af þeim níu sem svöruðu voru tvö, Miðflokkurinn og Frjálslyndi lýðræðisflokkurinn, sem tóku afdráttarlausa afstöðu með fullveldi og sjálfstæði og endurskoðun eða uppsögn EES-samningsins. Flokkur fólksins, Vinstri-grænir og Sósíalistaflokkurinn höfðu ekki fullmótaða afstöðu. Framsókn svaraði ekki.

Í svörum annarra flokka kom fram misskilningur um EES-samninginn: Samfylkingin svaraði m.a.: „Land og þjóð nýtur góðs af þeim fjölmörgu réttindum og viðskiptatækifærum sem með samningnum hlýst. Með EES-samningnum fæst miklu meira en fengist með fríverslunarsamningi. EES-samningurinn hefur m.a. tryggt ýmsar réttarúrbætur hér á landi og opnar fyrir aðgengi Íslendinga að fjórfrelsi Evrópusambandsins sem tryggir Íslendingum aukið frelsi og aðgang að mörkuðum og atvinnutækifærum í hinu stóra samfélagi þjóða sem Evrópusambandið spannar.“

Hér kemur röð af misskilningi: Mikilvægasti hluti hinna fjölmörgu réttinda var þegar umsaminn við ýmis lönd V-Evrópu löngu fyrir EES og hefði þróast áfram án EES.

Lesa meira

Eigendur og stjórnendur fákeppnisfélaga eru í aðstöðu til sjálftöku arðs og launa. Embættismenn og stjórnmálamenn taka laun m.v. þennan sjálftökuhóp.

Ragnar Önundarson skrifar í Mbl:

Ole Anton Bieltvedt lætur grein mína í Mbl. 3. september sl. „Sveigjanlegt gengi er jafnaðartæki“ verða tilefni greinar í blaðinu hinn 18. september. Hann virðist aðeins hafa lesið fyrri hluta greinar minnar því hann segir: „Sjálftökufólkið sem Ragnar kallar svo er mest verkafólk og aðrir launþegar …“ Í greininni stendur aftur á móti þetta: „Forstjórar fákeppnisfélaganna taka sér hins vegar það sem þeim sýnist í krafti aðstöðu sinnar“ og ennfremur „á meðan kjörnir fulltrúar, þingmenn og ráðherrar, taka þátt í sjálftökunni mun ekkert breytast“. Vegna þessarar fljótfærni fellur stór hluti greinar Oles Antons um sjálfan sig. Hann er stórorður, nefnir gengisfyrirkomulag landsins „svikula hentistefnu siðlausra og skammsýnna stjórnmálamanna“. Voru allar ríkisstjórnir síðustu þrjátíu ára virkilega skipaðar svikulum, siðlausum illmennum? Ég held ekki.

Sjálftökufólkið

Ég hef enga von um að geta komið Ole Anton í skilning um að sveigjanlegt gengi sé skárri kosturinn af tveimur slæmum. Ef einhver skyldi hafa tekið grein hans alvarlega vil ég samt árétta eftirfarandi. Er tímabært að setja gríðarlega harðan aga, á eingöngu starfsfólk gjaldeyrisgreina, með sársauka atvinnumissis yfir höfði sér, meðan langflestir mundu sleppa? Svar sumra þeirra sem búa við afkomuöryggi er já, en ég segi nei. Gera þarf atvinnulífið fjölbreyttara og stöðugra en áður. Orkuvinnsla og stóriðja er stöðugust, við eigum óvirkjaða græna orku, notum hana. Vörumst að þynna gjaldmiðilinn út með prentun peninga. Ef það er gert þarf að draga þá aukningu til baka þegar tilætluðum árangri er náð. Mesti ágalli EES-aðildarinnar fær litla umræðu. Fákeppni er allsráðandi í viðskiptalífinu. Öllum kostnaði er velt yfir á neytendur. Eigendur og stjórnendur fákeppnisfélaga eru í aðstöðu til sjálftöku arðs og launa. Embættismenn og stjórnmálamenn taka laun m.v. þennan sjálftökuhóp. Þetta er sjálftökufólkið. Hinir borga.

Lesa meira