Category: Uncategorized

Undirstöður lýðveldisins verða að vera traustar til að stöðugleiki haldist.

Niðurstaða kosninganna er að þjóðin vill stöðugleika.

Prófkjör sjálfstæðismanna í Kraganum sl. vor fól einnig í sér skilaboð um stöðugleika, þar sem fjórir sitjandi þingmenn voru valdir til áframhaldandi setu í þeim sætum, en ég kjörinn í 5. sætið. Mikill stuðningur við minn málflutning dugði ekki til að fleyta mér inn á Alþingi. Persóna mín skiptir þó engu máli hér. Í stóra samhenginu skiptir öllu að þingmenn ræði af heilindum um áhrifaleysi Íslands innan EES, um skæðadrífu erlendra lagareglna sem Alþingi hvorki breytir né afnemur að eigin frumkvæði, um skort á lýðræðislegu aðhaldi o.fl. Til eru þeir, jafnvel í hópi lögfræðinga, sem ekki vilja að athygli sé beint að þeirri staðreynd að lög Íslendinga eru nú að stórum hluta samin af fulltrúum annarra þjóða og gefin út í nafni yfirþjóðlegra stofnana. Framangreint réttarástand er ósjálfbært, ótryggt, ögrun við lýðræðið og opnar möguleika á misbeitingu valds.

Um þetta er skylt að ræða.

Skilyrðislaust bann verður ekki lagt við því að embættismenn taki þátt í slíkri umræðu, enda hljóta þeir að mega vera trúir samvisku sinni og sannfæringu. Hér sem annars staðar ber að árétta að ásýndin má ekki bera inntakið ofurliði og að kerfið er ekki mikilvægara en fólkið sem það á að þjóna.

Ég bauð fram krafta mína til að leiða upplýsta umræðu um þessi mál á Alþingi og til að vara við því að við framseljum valdið úr landi, enda sýnir sagan að slíkt getur haft neikvæð áhrif á hagsæld Íslands til lengri tíma. Vonandi taka nýkjörnir þingmenn þetta hlutverk að sér. Þar má einna helst binda vonir við þingmenn Sjálfstæðisflokksins, enda var sá flokkur stofnaður m.a. í þeim tilgangi að stuðla að sjálfstæði þjóðarinnar. Brýnt er þó að aðrir víkist ekki undan ábyrgð í þessum efnum. Að því sögðu óska ég öllum þingmönnum góðs gengis, landi og þjóð til heilla.

Höfundur er lýðræðis- og lýðveldissinni.

Hreinræktað vinstra afkvæmi er ekki í burðarliðnum

Úr leiðara Mbl 27. september 2021

En svo kom „hrunið“. Þá töldu langþjáðir vinstrimenn að þeir væru loks komnir í „land tækifæranna“. Tækifærin þau yrði að nýta út í æsar. Blásið var til árása á Alþingishúsið og Seðlabankann og fleiri hús illskunnar og eins á heimili útvalinna í þjóðfélaginu. Ríkisútvarpið tók fullan þátt í þessu nýja réttlæti, og hefur aldrei efast, svo að séð verði. Toppur tilverunnar náðist svo þegar hér var mynduð „fyrsta hreina vinstristjórnin“ sem hækkaði skatta oftar en 100 sinnum á sínum ferli.

Sjálfstæðisflokkurinn hafði aldrei verið fjær því að stjórna landinu en þá. En skemmst er frá því að segja, að engir tveir stjórnarflokkar fengu aðra eins útreið, eftir aðeins eitt kjörtímabil og þessir hreinræktuðu og var reyndar bætt um betur í kosningunum þar á eftir. Samfylkingin hefur ekki borið sitt barr síðan.

Í aðdraganda kosninga nú tilkynnti Samfylkingin að hún myndi ekki ljá máls á því að fara í stjórn með Sjálfstæðisflokki. Það hafði ekki minni áhrif, en ef Guðmundur og Glúmur hefðu gefið sambærilega yfirlýsingu. Samfylkingin hefur aðeins einu sinni orðið stór, eins og vonir stóðu til. Það var vorið 2003 eftir að flokkurinn hafði gefið út baráttuyfirlýsingar með tilvonandi útrásarvíkingum og þaðan af meiri svindlurum um óskráð samstarf þessara velunnara smáfólksins í landinu og flokksins. En hvernig urðu úrslitin nú? Samfylkingin náði, eftir að hafa setið í stjórnarandstöðu um hríð og komist í fylgi niður undir 10% og nú síðast, eftir 4 ár til viðbótar í stjórnarandstöðu, að tapa rúmlega 2,2% til viðbótar. Þó voru hún og Viðreisn ein um að gefa ESB fögur fyrirheit um að draga þjóðina sem fyrst inn í það ólukkulega samband.

Systurflokkarnir tveir sem einokuðu þetta mikla baráttumál fyrir fullveldisskerðingu þjóðarinnar og náðu um 18% fylgi samanlagt! Vissulega sýndu mælingar nokkru fyrir kosningar að nálin væri tekin að halla sér nokkuð til vinstri. En þá greip Gunnar Smári inn í og lýsti áformum þeirra Leníns heitins um betri tíð, bæði í grafhýsi þess síðarnefnda og hér heima. Þau gengu að vísu ekki út á að farga milljarða tugum úr búi yfirboðara Gunnars Smára (og í framhaldi skattgreiðenda) eins og þegar hann var sem stórtækastur síðast. Enda breyttur maður nú á ferð, efldur af fé blásnauðra verkamanna, í gallabuxum og með götóttan trefil, kominn úr einkaþotunni yfir í ryðgaðan strætó sem SVR var hætt að nota. Hann gaf nægilega mikið upp um framtíðina, eins og til að mynda það að dæmdi Hæstiréttur framtíðarinnar gjörðir hans ólögmætar myndi hann ryðja réttinn, eins og núverandi formaður Eflingar reyndi bæði að gera við þingið og dómstólinn sem tók mál hennar fyrir. Það var í sama mund þegar þessi þrumuský Smárans drundu í eyrum almennings sem nálin, sem mældi viðhorf fólksins, tók að færast á vit heilbrigðrar skynsemi á ný.”

Júnas Elíasson prófessor skrifar:

Kosningaúrslitinn bera keim að því baráttan snýst ekki um stefnumál borin fram af flokksmönnum heldur auglýsingastríð milli ráðandi forystusveita. Þetta hefur komið mismunandi út:

Sjálfstæðisflokkurinn fær þokkalega kosningu, en hann náði ekki að hrífa kjósendur með sér og kemst áfram á góðri frammistöðu. Hann er eins og kartafla, allt það besta er að neðanjarðar.

Framsókn sigraði auglýsingastríðið. Svo eru þau með einn góðan mann.

VG er með forsætisráðherra sem tókst að sannfæra þjóðina um ágæti sitt, alla nema eigin flokksmenn. Það besta sem hún gerir er að koma sér út úr þessum flokki með þá hugsandi flokksmenn sem þar eru og komast í annað samstarf. 

Viðreisn er greinilega komin á endapunkt. Evrunuddið dugar ekki lengur.

Píratar töpuðu, en ekki því sem þeir áttu skilið eftir frammistöðuna í samgöngumálum höfuðborgarsvæðisins.

Miðflokkurinn er að skila sér heim. Lífið er erfitt hjá þeim, framsóknarmennskan er í blóðinu, hún erfist. 

Jónas Elíasson, research professor
University of Iceland,  Kyoto University, Kyoto